In 1968 zag Sandra het levenslicht in Amsterdam waar ze nog steeds woont.
In 1968 zag Sandra het levenslicht in Amsterdam waar ze nog steeds woont.
Van jongs af aan mocht ze al mee naar voorstellingen van operetteverenigingen waar haar vader regelmatig gastrollen zong. Zo heeft de liefde voor operette zich stevig in haar verankerd. Stilzitten kon ze niet dus op haar 4de ging ze naar balletles. Op haar 11de heeft ze ook een jaar vooropleiding voor het Scapino ballet gedaan maar daar kon ze op beroepsniveau niet mee verder door een paar lichamelijke obstakels. De dans werd echter niet opgegeven want in de jaren die volgden volgde ze ook folklore en jazz balletles.
Toen haar moeder en zuster lid werden van operettevereniging DOS was het slechts een kwestie van tijd dat Sandra op haar 15de ook lid werd en mocht dansen in het ballet. Ze ontdekte dat het zingen in het koor haar wel beviel en na op haar 19de understudy te zijn geweest voor Stasi in ‘die Csárdásfürstin’ had ze haar eerste echte hoofdrol in ‘Viktoria und ihr Husar’: O-Lia-San. Daarna volgden de hoofdrollen in Oklahoma, the Pirates of Penzance, de Engel van Amsterdam, la Belle Hélène, 3 musicals van eigen DOS-hand en de in Nederland vrij onbekende musical Lucky Stiff, e.a.
Ook had ze al een grote liefde voor de opera ontwikkeld en vanaf haar 24ste is ze ruim 10 jaar lid geweest van het Amsterdams OperaKoor o.l.v. Hans van den Hombergh met wie ze een aantal keer heeft mogen samenwerken als soliste. Ook nadat Nicholas Mansfield (tegenwoordig algemeen directeur van de Nationale Reisopera) het stokje overnam. Enigszins bijzonder te noemen want het ligt niet in de lijn der gewoonte van het koor om een lid als solist op te laten treden.
Naar aanleiding van een geintje bij het AOK besloot ze zich op te geven voor Una Voce Particolare. Ze zong er de aria Ebben N’andro lontana uit de opera La Wally en won de aflevering én de finale! Een échte Una Voce winnares dus! Daarna volgden nog meer uitnodigingen en rollen: Der Zigeunerbaron (concertante), Gianetta-L’elisir d’amore, Antonia-Les Contes d’Hoffmann, De Dochter van de Tamboer-Majoor, Silva-die Csárdásfürstin, Die Königin der Nacht-Zauberflöte, Dorabella-Cosí fan Tutte, Constanze-Die entführung aus dem Serail en rollen in een aantal kamermusicals van Erik Lotichius.
In 2008 heeft ze haar medewerking verleend aan de Operanacht Waterland, 2009 en 2010 aan de OperAam-concerten tijdens de Hartjesdagen op de Zeedijk in Amsterdam o.l.v. Wiebke Göetjes.
Sandra heeft zanglessen gevolgd bij o.m. Charlotte Riedijk, Thea van de Putte en Nellie Vrolijk. Tot voor een paar jaar geleden kreeg ze les van en werd ze gecoacht door Pierre Schuitemaker. Bij zijn oratoriumkoren EigenWijs- Amsterdam en Enschede heeft ze ook regelmatig gezongen en is samen met hen op concert-reis gegaan naar Kroatië en Slowakije. Zo is ook oratorium op haar pad gekomen met: Ein Deutsches Requiem-Brahms, Gloria en Magnificat-Vivaldi, A Ceremony of Carols-Britten, Messa di Gloria-Bellini en meer. Ze is ook een terugkerend soliste bij het Volendams Vocaal Ensemble.
Zo onderhand heeft ze al heel wat op haar conto staan, het is eigenlijk te veel om op te noemen maar wat niet mag ontbreken is het zingen in het beroepskoor van het helaas ter ziele gegane Viable Entertainment. Drie series voorstellingen heeft men kunnen realiseren: Nabucco, Die Zaberflöte en Otello. Binnenkort hoopt ze op projectbasis mee te zingen in het Nederlands Concertkoor.
In het dagelijks leven heeft Sandra lange tijd gewerkt als verkoopster bij elektronicaketen Dixons maar sinds 2013 is ze werkzaam in de thuiszorg.